"SPK w Kanadzie"
Z Życia Kół
Koło Nr 8 - Ottawa, Ontario
SIERPIEŃ 2009
Tegoroczne Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze miało miejsce w dniu 22 marca 2009 w Domu Polskim SPK. Po przywitaniu zebranych przez Prezesa Kulczyckiego uczczono minutą ciszy pamięć kolegów, którzy odeszli na wieczną wartę w ciągu ubiegłego roku oraz przyjęto przyrzeczenie od nowoprzyjętych członków Koła. Zebranie przebiegło bardzo sprawnie i z przyjemnością donosimy, że obecny nasz prezes kol. dr Jerzy Kulczycki przyjął nominację na prezesa na następną kadencję tj. lata 2009-2011. Jest to ogromnie korzystne dla Koła, ponieważ rozpoczęto różne przeróbki w Domu Polskim, które z przyczyn niezależnych od Zarządu nie mogły być zakończone w przewidzianym terminie. Najważniejszymi z tych przeróbek są: zrobienie podjazdu dla wózków inwalidzkich, łazienek dla niepełnosprawnych oraz wyciągu krzesełkowego na pierwsze piętro. Niestety w miarę upływu lat takie udogodnienia są koniecznością by umożliwić wszystkim członkom pełny udział w życiu Koła. Drugim wielkim projektem, który kol. Prezes podjął, jest rozszerzenie lokalu biblioteki, gdyż stale powiększająca się kolekcja dawno przerosła pojemność maleńkiego pokoiku, w którym była ulokowana. Projekt jest tym poważniejszy, że postanowiono wykonać go własnymi siłami, co nie pozwala na zbyt szybki postęp w pracy, zwłaszcza w obecne upalne lato.
1 maja, przed budynkiem Ottawskiego Zarządu Miejskiego, odbyło się wciągniecie na maszt flagi polskiej dla upamiętnienia rocznicy Konstytucji 3-maja oraz flagi litewskiej z okazji święta narodowego Litwy. Uroczystość odbyła się w obecności Ambasadora Polski, dr Piotra Ogrodzińskiego, Ambasadora Litwy, H.E. Ginte Damusisa, prezesa KPK, Władysława Lizonia, Attache Obrony RP, komandora Kazimierza Starobrata, posłów federalnych Rick Norlocka i Blaine Calkinsa, prezesa i szeregu członków Koła SPK nr 8 oraz licznych przedstawicieli Polonii ottawskiej.
Powyższa uroczystość zapoczątkowała również ogólnokrajową konferencję akademicką zorganizowaną przez Stowarzyszenie Polskich Studentów przy Uniwersytecie Ottawskim pod hasłem "Quo Vadis? Polish-Canadian Youth Leadership Challenge". Sobotnią sesję popołudniową rozpoczął członek naszego Koła i prezes Zarządu Głównego SPK, kol. dr Andrzej Garlicki, który skierował do młodzieży piękną odezwę, pełną patriotycznych uczuć. Koło nr 8, które zawsze wspiera pracę młodzieży polonijnej, przyczyniło się do organizacji konferencji zarówno datkiem finansowym jak i ofiarowało miejsce w Domu Polskim SPK na przechowanie materiałów potrzebnych w czasie zjazdu oraz przenocowanie przybyłych wcześniej uczestników.
Miłą niespodzianką była wizyta w dniu 7 maja Pierwszej Damy Polski, p. Marii Kaczyńskiej, która wyraziła życzenie zwiedzenia w czasie swego pobytu w Ottawie Domu Polskiego SPK. Przybyła o godz. 11:30 w towarzystwie Ambasadora dr Piotra Ogrodzińskiego. W Domu Polskim oczekiwali ją prezes dr Jerzy Kulczycki, Radca Ambasady Artur Michalski, Konsul Monika Żuchniak-Pazdam, vice prezes KPK, Oddział Stołeczny dr Piotr Nawrot, prezesi polskich organizacji okaz kilku członków Zarządu Koła.
Piotr Nawrot wręczył pani Kaczyńskiej w imieniu organizacji polonijnych piękną rzeźbę eskimoską niedźwiedzia i książkę o sztuce eskimoskiej oraz historię Koła SPK nr 8, a ona ofiarowała dla Domu Polskiego obraz Pałacu Prezydenckiego z metaloplastyki. Klikały aparaty i potoczyła się żywa dyskusja, gdyż p. Prezydentowa okazała się osobą niezwykle towarzyską, rozmowną i pełną humoru. Zwiedziła Dom Polski SPK i przywitała się serdecznie z każdym z członków Stowarzyszenia Polskich Seniorów "Ognisko", którzy właśnie zebrali się w głównej sali na tradycyjny czwartkowy lunch.
W sobotę 9 maja odbyła się "Wiosenna Zabawa" z której dochód przeznaczono na spłatę dużego telewizora zakupionego w jesieni do baru.
Maj to miesiąc rocznic, lecz dla naszych kombatantów najważniejszą z nich jest rocznica bitwy o Monte Cassino. Mamy w naszym Kole jeszcze 14 żyjących uczestników tej bitwy. Należała ona wedle słów gen. Andersa do tych " ... na które nie pada pył zapomnienia. Bierze je na swoje skrzydła legenda i zanosi do narodowego pamiątek kościoła". Nic więc dziwnego, że postanowiono urządzić Wieczornicę, aby uczcić 65-tą rocznicę tej historycznej walki. Głównym organizatorem został nasz nieoceniony mjr Zbigniew Pierścianowski. Na honorowych miejscach zasiedli członkowie Koła - uczestnicy bitwy. Program składał się z przeplatanki pięknych, świetnie dobranych tekstów wierszy, pieśni oraz wyjątku z filmu "Wolność krzyżami się mierzy". "Hołd z kraju" przekazali Radca Ambasady Artur Michalski oraz Attache Obrony RP komandor Kazimierz Starobrat. Sala była wypełniona po brzegi i w niejednym oku zaszkliły się łzy wzruszenia i wdzięczności dla tych, którzy ofiarowali swe młode życia, aby z ich prochów powstała, jak Feniks, wolna, demokratyczna Polska. Szczególnie emocjonalny był moment zbiorowego śpiewu "Czerwonych maków". Mimo woli myśli poleciały do dawnych lat, kiedy ta pieśń była śpiewana w PRL jako nieoficjalny hymn narodowy. Na zakończenie wieczoru był poczęstunek przygotowany przez Koło Pań przy SPK. Serdeczne podziękowania dla kol. Pierścianowskiego oraz wszystkich organizatorów i wykonawców, którzy przyczynili się do urzeczywistnienia tego wspaniałego wieczoru.
19 czerwca odbył się w Ambasadzie koncert szopenowski ku uczczeniu 20 rocznicy pierwszych demokratycznych wyborów w Polsce. W czasie tej uroczystości Ambasador P. Ogrodziński wręczył koleżance Marii F. Zielińskiej Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej za 50 lat pracy społecznej dla dobra Polonii.
W 33 Zjeździe SPK w Toronto w dniach od 19-21 czerwca wzięli udział jako delegaci kol. J. Kulczycki, A. Ruta, P. Nawrot i M. Baraniak. Kol. Ruta został wybrany v-prezesem, kol. Nawrot został ponownie wybrany do Rady SPK, a Kołu nr 8 powierzono zadanie zebrania wszystkich zmian statutowych zatwierdzonych w ciągu kilku ostatnich zjazdów, ale nie wcielonych w tekst statutu, i przygotowanie nowej wersji inkorporującej te zmiany.
Wreszcie, 23-czerwca, członkowie Koła wzięli udział w złożeniu wieńca przez polskiego Szefa Sztabu gen. Franciszka Gągora przed pomnikiem lotników kanadyjskich, którzy zginęli niosąc pomoc powstańczej Warszawie. W uroczystości wziął udział kanadyjski Szef Sztabu gen. Walter Natyńczyk. Przez liczne uczestnictwo Kombatantów pokazaliśmy jak bardzo cenimy pomoc Kanady w okresie wojennym dla uciemiężonej Polski.
Na zakończenie cytuję w skrócie sprawozdanie kol. Bardacha, weterana Drugiej Wojny Światowej ze spotkania kombatantów z Premierem Stephenem Harperem oraz Gubernatorem Kanady, p. Michaelle Jean. Spotkanie odbyło się w czwartek, dnia 18-czerwca po południu.
"Przybyło nas trzech: Staszek Toporowski (Virtuti Militari), Zbyszek Pierścianowski (Croix de Guerre) i ja Adam Bardach (Krzyż Walecznych). Na wzgórzu Parlamentu dołączyliśmy do około 12-to osobowej grupy kombatantów z Toronto i okolic. Wśród kombatantów znaleźli się również dwaj weterani rosyjscy z wieloma odznaczeniami włącznie z Orderem Gwiazdy Czerwonej. Był też prezes Kanadyjskiego Stowarzyszenia Weteranów Koreańskich. Zostaliśmy zaproszeni do Parlamentu, do Galerii Speaker'a. A potem do gabinetu Premiera Stephena Harpera. Tam dołączyli: minister Greg Thompson (Veteran Affairs) i minister Jason Kenney (Immigration and Multicultural Affairs). Po przemówieniach "photo-op" zdjęcia weteranów z dygnitarzami, najlepsze życzenia dla wszystkich obecnych, podziękowania dla nas - weteranów za nasz udział, pomoc i osiągnięcia.
Z gabinetu pana Harpera przeszliśmy wszyscy do Sali Senatu, gdzie mieliśmy zarezerwowane miejsca w Galerii gości premiera. O godz. 4 PM weszła do Sali Senatu pani Michaelle Jean, Gubernator Kanady. Byliśmy świadkami zatwierdzenia ustawy Bill-C 33, która odnosi się do spraw weteranów alianckich i ich uprawnień. Od wejścia ustawy w życie uprawnienia i przywileje weteranów alianckich będą identyczne jak uprawnienia i przywileje weteranów kanadyjskich.
Po przegłosowaniu ustawy z poparciem czterech partii politycznych, wszyscy obecni na czele z panią Gubernator, Prezydent Senatu, Senatorzy i goście oddali hołd weteranom (Standing Ovation). Następnie przeszliśmy do Sali Przyjęć Prezydenta Senatu (Speakera), gdzie czekała znowu na weteranów p. Gubernator w otoczeniu dyplomatów. Witała osobiście każdego weterana i z każdym zamieniła kilka serdecznych słów. Po przywitaniu wytworne przyjęcie, w którym wzięło udział przynajmniej 150 osób.
Byliśmy bardzo pięknie i serdecznie przyjęci przez obecnych tam dygnitarzy: ministrów, senatorów i członków Parlamentu. Wspaniała uroczystość! Wyrazy uznania i podziękowania dla weteranów pozostaną na zawsze w pamięci obecnych.
Dziękujemy Ci Kanado!
Należy również wyrazić słowa uznania i podziękowania dla Prezesa i członków Zarządu Głównego SPK, KPK oraz wszystkich, którzy pisali listy, interweniowali i pracowali aby polscy kombatanci w Kanadzie odzyskali swoje prawa.
Kondolencje: składamy z serca płynące słowa współczucia i przyjaźni dla kol. Stanisława Toporowskiego, z powodu zgonu małżonki p. Weroniki Toporowskiej.
Na wieczną wartę odszedł również kol. Stanisław Zwierzchowski.
Maria F. Zielińska
Korespondent Koła nr 8
IN MEMORIAM
dr Władysław Pajor
W środę, 24 czerwca 2009, zmarł nagle na atak serca nasz kolega, Władysław Pajor.
Urodził się 7 grudnia 1920 roku w Łasku, w woj. łódzkim. Wybuch wojny zastał go w rodzinnym mieście. Był wówczas drużynowym Kręgu Starszych Harcerzy. Jego grupa pomagała policji przy ewakuacji miasta. Czwartego września z trzema kolegami wyjechali rowerami do Pragi gdzie dołączyli do 36 pp. Plutonu Łączności. Po kapitulacji i kilkudniowym pobycie w obozie jenieckim w Żyrardowie został zwolniony do domu.
W grudniu 1939 roku został zaprzysiężony do organizacji konspiracyjnej Służba Zwycięstwu Polski, która w 1940 roku zmieniła nazwę na Związek Walki Zbrojnej, a w 1942 roku, na Armię Krajową. Przez pewien czas był odpowiedzialny za wywiad, a od 1944 był zastępcą Komendanta Rejonu.
Po rozwiązaniu AK w 1945 roku, dołączył do Ruchu Oporu Armii Krajowej. W styczniu wstąpił do gimnazjum w Łaskach, zdał małą maturę, a we wrześniu kontynuował naukę w pierwszej klasie liceum. W październiku został aresztowany, ale udało mu się uciec. Przez Kraków, Jelenią Górę i Zgorzelec dostał się do Wschodnich Niemiec skąd, po paru dniach, do Strefy Amerykańskiej. W obozie Murnau, po weryfikacji, wstąpił do Liceum. W czerwcu 1946 roku zdał maturę. W tym samym miesiącu wyjechał do Ankony we Włoszech, gdzie razem z grupą studentów z Drugiego Korpusu otrzymał stypendium od hiszpańskiej organizacji katolickiej na studia w Madrycie.
Przez dwa lata był prezesem Związku Studentów Polskich w Hiszpanii oraz klubu katolickiego "Veritas". Od 1947 roku spędzał wakacje z kolegą w sierocińcu polskim w Barcelonie, gdzie zakładają drużynę harcerską. Był mianowany Podharcmistrzem przez Główną Kwaterę ZHP w Londynie w 1947 roku.
W 1950 otrzymuje tytuł Magistra Nauk Ekonomicznych a w roku 1952 dyplom Doktora Uniwersytetu w Madrycie. Pracował w Centrali Handlu Zagranicznego Przemysłu Tekstylnego jako Szef Badania Rynków. W tym samym czasie był reprezentantem Głównego Zarządu AK w Londynie na Hiszpanię oraz członkiem SPK.
W 1957 roku wyjechał z żoną Consuelą do Kanady. W Toronto znalazł pracę u Eaton'a w dziale Ekonomii Marketing'u. W styczniu 1970 roku przenosi się do Ottawy gdzie zostaje dyrektorem informatyki w Treasury Board. Od 1980 roku do wyjścia na emeryturę w 1985 roku był dyrektorem generalnym informatyki w Ministerstwie Zaopatrzenia (Supply and Services).
Miał troje dzieci dorosłych pracujących zawodowo - dwie córki, Annę i Teresę mieszkające w Stanach, i syna John'a mieszkającego w Kanadzie. W Polsce pozostał jeszcze jeden brat, Jan.
J.A. Dobrowolski (na podstawie biogramu śp. kol. W. Pajora)
|
