Kronika Koła #8 SPK

Rok 2014

1-2 luty – Wizyta torontońskich harcerzy W Domu Polskim SPK

Stało się już tradycją, że na zakończenie ottawskiego „Winterlud biwakują u nas torontońscy harcerze. Było tak i w tym roku. Są jak to przystało na harcerzy grupą bardzo zdyscyplinowaną i zawsze są mile widziani w naszym domu, gdzie mogą się najeść i wypocząć po harcach na lodzie oraz wyspać przed powrotem do Toronto.

1 marca – Dzień Pamięci o Żołnierzach Wyklętych

Uroczystości upamiętnienia niezłomnych bohaterów walki o Niepodległa, wolną o sowieckiej, komunistycznej dominacji Polskę obchodziliśmy w tym roku 4-go marca. Podczas Mszy Św. w Ich intencji wystąpiły poczty sztandarowe Koła nr 8. SPK, ottawskich szczepów harcerskich oraz korpus dyplomatyczny R.P. w Kanadzie oraz licznie zgromadzona ottawska Polonia. W godzinach popołudniowych w naszym Domu Polskim SPK wyświetliliśmy film „Generał Nil”, na którego publiczną emisję otrzymaliśmy zgodę właściciela filmu.

23 marca   Roczne Zebranie Sprawozdawcze Koła

W połowie kadencji Zarządu wybranego na lata 2013-15 odbyło się Walne Zebranie, na którym członkowie Koła oceniali pracę Zarządu i zatwierdzali plany działalności na rok kolejny. Działalność Prezesa Koła kol. Jerzego Kulczyckiego oraz całego zarządu została w pełni zaaprobowana przez członków Koła. Zebraniu przewodniczył Prezes Zarządu Głównego –kol. Marian Ruta.

Podczas zebrania koleżanka Prezes Koła Pań przy SPK ogłosił zakończenie działalności Koła Pań, które działało nieprzerwanie od chwili powstania SPK w Ottawie i zawsze służyło pomocą również i finansową naszemu Kołu. To właśnie panie zaofiarowały naszemu Kołu sztandar, z którym występujemy przy wszystkich państwowych uroczystościach. Prezes Koła nr 8. zachęcił wszystkie panie do wstąpienia do naszego Koła ze statusem członka zwyczajnego, co zostało przez nie zaaprobowane. Panie te są żonami lub córkami naszych weteranów i zgodnie ze Statutem SPK mają prawo zostać członkami SPK bez okresu próbnego.

Majątek Koła Pan został przekazany i włączony do majątku Koła nr 8 SPK.

3 maj – Rocznica Konstytucji 3-go Maja

Z okazji Rocznicy Konstytucji 3-Maja polska flaga została podniesiona przed ratuszem w Ottawie (City Hall). W uroczystości wzięli udział nasi kombatanci.

Członkowie naszego Koła i poczet sztandarowy uczestniczyli w Mszy Św. z tej okazji, jak również w akademii, organizowanej przez Szkołę Polską, która odbyła się w naszym Domu Polskim SPK.

Sztandar wciąga na maszt kol. Józef Fronc

18 maj – Obchody 70-tej Rocznicy Bitwy o Monte Cassino

Koło nasze (założone przez żołnierzy z II-go Korpusu) rozpoczęło uroczystości rocznicowe w dniu 18-go maja Mszą Św. w intencji żołnierzy, którzy oddali swoje życie w tej tak ważnej dla nas bitwie oraz za członków-założycieli naszego, Koła, którzy odeszli na „wieczną warte”.

Msza Św. odbyła się w zbudowanym przez weteranów bitwy o Monte Cassino polskim kościele p.w. Św. Jacka Odrowąża.

W Mszy Św. udział wziął korpus dyplomatyczny Rzeczpospolitej Polski, nasi kombatanci, ottawscy harcerze oraz licznie zgromadzona Polonia.

Mszę odprawił Kapelan Koła o. Janusz Jajesniak.

W godzinach popołudniowych odbyła się w Domu Polskim SPK akademia zorganizowana wspólnymi siłami przez Klub Teatralny im. J.Domańskiej, Chór im. I. Padereskiego, członków naszego Koła oraz licznych wolontariuszy. Akademię reżyserowała p. Elżbieta  Nowicka.

*Sprawozdanie z Akademii pióra Stanisława Kielara zamieszczamy poniżej.

Sprawozdanie z akademii zorganizowanej na 70 Rocznicę “Bitwy o Monte Cassino”

(pióra Stanisława Kielara)

Koło Nr.8 szczyci się już wieloletnią tradycją organizowania akademii w rocznicę bitwy pod Monte Cassino”, miedzy innymi także i dla tego że brało w niej czynny udział aż ponad 50 Kolegów z naszego Koła. I chociaż wielu z nich odeszło już “na wieczną warte“, to pamięć o ich walkach o wolność Polski pozostaje zawsze żywa.

W bieżącym roku w dniu 18 maja, dokładnie, co do dnia, w 70-tą rocznicę tej ważnej bitwy odbyło się w “Domu Polskim SPK” uroczyste spotkanie.

Prezes Koła kol. Jerzy Kulczycki przywitał licznie zgromadzoną publiczność poczym po wprowadzeniu Sztandaru Koła Chór im. Ignacego Paderewskiego pod batutą Beaty Grabkowskiej oraz wszyscy zebrani odśpiewali hymn kanadyjski i polski.

Kolega Prezes w ciepłych słowach przypomniał bohaterstwo polskich żołnierzy w bitwie -o Monte Cassino poczym minutą ciszy uczczono pamięć tych co życie oddali w obronie ojczyzny.

Jego Ekscelencja Ambasador R.P. do Kanady Marcin Bosacki w “Posłaniu z Kraju” podkreślił ogromny wkład żołnierzy polskich, którzy na przestrzeni wieków zawsze walczyli o utrzymanie wolności Ojczyzny i podkreślił także zasługi całej Kanadyjskiej Polonii w przekazywaniu tych chlubnych tradycji kolejnym pokoleniom.

Następnie rozpoczęły się wspomnienia o tamtych trudnych, krwawych i bohaterskich dniach.

Historia walk Drugiego Korpusu Polskiego pod dowództwem generała Władysława Andersa w bitwie o zdobycie umocnień na wzgórzach Monte Cassino jest dobrze znana.

Jednak, reżyser tegorocznej Akademii, pani dr. Elżbieta Nowicka, podjęła się trudniejszego zadania - to jest przypomnienie także i historii Drugiego Korpusu poczynając od chwili jego powstania, poprzez długi szlak bojowy i bitwę o Monte Cassino aż do zakończenia II Wojny Światowej.

Książki czy wspomnienia wojenne opiewają najczęściej nadludzkie i bohaterskie czyny, zawierają opisy krwawych klęsk czy zwycięskich bitew, ale dola szarego żołnierza na wojnie wygląda nieco inaczej. To długie dnie, noce i miesiące mozolnych ćwiczeń, to głód, choroby i zmęczenie, to tęsknota za rodziną, to utracona miłość, to o tysiące mil odległa rodzinna chata, ..to przygody, które nigdy nie mogłyby się wydarzyć w “cywilnym“ życiu, to ludzie mówiący niezrozumiałymi językami. Ale nadchodzi chwila, że to wszystko rzucone zostaje na jedną szale i daje wiarę w słuszność idei, o które toczy się walka i umacnia wiarę w zwycięstwo.

I taki obraz wspomnień przygotowała pani reżyser wraz z całym zespołem wykonawców.

Prace trwały przez wiele tygodni i połączyły wysiłki oraz harmonijną współpracę wywodzących się z co najmniej trzech pokoleń wykonawców-wolontariuszy.

Struktura akademii opierała się na przypominaniu wydarzeń historycznych opowiadanych przez narratora, z czego doskonale wywiązał się pan Marian Gamrat, przeplatanych piosenkami, opowiadaniami, anegdotami i wierszami, takimi, jakie wtedy trafiały do żołnierzy generała Andersa.

Wspomnienia rozpoczęły się od opowiadania jak Polacy przemocą wywiezieni w głąb Związku Radzieckiego na wieść o tworzącym się Wojsku Polskim wszelkimi siłami starali się dotrzeć do punktów rekrutacyjnych formującego się Wojska Polskiego. Te zmagania dramatycznie przedstawił Przyboczny Ottawskiej Drużyny Harcerskiej druh Łukasz Leśniak w wierszu “Szli”.

Pomimo wielu trudności oddziały polskiego wojska szybko rosły przekraczając w 1942 roku liczbę ponad 110 tysięcy ludzi, włączając w to i ludność cywilną. Brakowało właściwe wszystkiego: umundurowania, zakwaterowania żywności. I te braki wspaniale odzwierciedliła żartobliwa piosenka pod tytułem “Ploteczki z Ługowa albo Napływ do Armii“.

Sytuacja uchodźców zmieniła się diametralnie dopiero, kiedy ludność cywilna została przeniesiona do obozów pod Teheranem zaś zdolnych do noszenia broni do Iraku, Syrii a potem do Palestyny. Rozpoczął się okres intensywnego szkolenia i zapoznawania się z angielskim uzbrojeniem i sprzętem.

Gromada cywilów “cieni w łachmanach” zmieniła się w regularną zdyscyplinowaną i dobrze wyszkoloną brygadę żołnierzy, którzy jako “II Korpus Polski“ weszli w skład Brytyjskiej 8 Armii.

Święta Bożego Narodzenia, tak zawsze bliskie sercu Polaka zastały II Korpus w Palestynie. Tęsknota za odległą Ojczyzną przypomniał wiersz Feliksa Konarskiego “Wigilia”.

Aby pokrzepić ducha, znana aktorka Hanka Ordonówna wielokrotnie, bo ponad 50 razy, koncertowała dla żołnierzy w Palestynie. Jej słynną piosenkę “Miłość ci wszystko wybaczy” przypomniała, jeszcze studentka 10 klasy liceum, a już dysponująca pięknym i wyszkolonym głosem i świetnie zapowiadająca się aktorsko - panna Ariadna Mazur-Mathieu.

Wreszcie na początku stycznia 1944 roku II Korpus przewieziony został do Włoch, gdzie Alianci prowadzili zaciekłe boje o przerwanie faszystowskich linii obronnych pod Monte Cassino.

Statek m/s “Batory” odbył 11 rejsów transportując polskich żołnierzy a o ich przeżyciach przypomniał pan Zbyszek Sasin deklamując dramatycznie wiersz pod tytułem “Batory”.

Jednym z oddziałów II Korpusu była 22 Kompania Zaopatrywania Artylerii. Jeszcze w Iraku żołnierze kompanii kupili malutkiego brunatnego niedźwiadka. Karmiony początkowo skondensowanym mlekiem z butelki i otoczony troskliwą opieką wkrótce wyrósł na dwu metrowego niedźwiedzia, który uważał siebie za członka kompani. Pilnował obozu, odbywał nocne warty, robił “na prawo patrz”. Został wciągnięty na listę jako szeregowy Wojtek Miś a podczas podróży do Włoch awansowany do stopnia kaprala. Podczas przygotowań do natarcia na Monte Cassino zasłynął noszeniem w kosmatych łapach wielkich pocisków do armat. I nigdy żadnego nie upuścił!.O losach kaprala Wojtka opowiedział ze swadą kol. Stanisław Kielar.

Od stycznia1944 roku trwały zaciekłe walki o zdobycie umocnień na dwóch hitlerowskich liniach obronnych w poprzek półwyspu Apenińskiego. Była to, tak zwana linia Gustawa oraz przecinająca właśnie wzgórze Monte Cassino, “Linia Hitlera”.Poprzednie trzy ataki, pomimo ogromnych strat, wynoszących przeszło 54 tysiące zabitych żołnierzy alianckich, nie powiodły się a do czwartego ataku przywołano Polaków.Narrator przypomniał przygotowania naszych żołnierzy do bitwy wzmocnione bardzo wzruszającym wierszem “Wspomnienie”, który emocjonalnie interpretował kol. Andrzej Wilk a efekty potęgował, kol. Patryk Kulczycki z wielkim wyczuciem używając zestawu perkusyjnego.Attache Obrony R.P. płk. Cezary Kiszkowiak ubrany w polowy mundur czołgisty z prawdziwie wojskową interpretacja odczytał rozkaz generała Andersa do polskich żołnierzy zatytułowany “Przed Bitwą”. I znowu narrator, pan Marian Gamrat, szczegółowo opowiedział przebieg bitwy, która trwała od godziny 23:00 dnia 11 maja aż do ranka 18 maja, kiedy to na gruzach klasztoru Monte Casino zatknięta została polska a potem i angielska flaga. Tak jak tam przed 70-ciu laty tak i u nas na scenie zabrzmiał Hejnał Mariacki w wykonaniu pana Kazimierza Samujło a kol. Patryk Kulczycki zatkał na scenie polski i angielski sztandar. A kiedy Chór rozpoczął pieśń “Czerwone Maki” cała widownia, jak na komendę powstała z miejsc.Po zwycięskiej bitwie wśród żołnierzy II korpusu oprócz słusznej dumy z osiągniętego zwycięstwa zapanowały poważne obawy o losy Polski oddanej pod sowieckie władanie oraz rozterka gdzie kierować swoje dalsze kroki po zakończeniu wojny.Te uczucia odmalowali kolejno: doskonała jak zawsze Pani Elżbieta Rzucid w dwóch wierszach “Monte Cassino“ oraz “Powrót”. Potem w świetnym debiucie scenicznym kol. Lech Pękalski w wierszu “Przypowieść” a kol. Andrzej Wilk przypomniał wierszem “Jałta” krzywdzące Polskę postanowienia konferencji Aliantów. Chwile zadumy i wzruszenia przywołał kol. Mieczysław Czarski wierszem “Prośba Starego Żołnierza”. Ten “stary wiarus” prosił swojego syna, aby mu przywiózł kwiat czerwonego maku z pod Monte Cassino, jako sercu bliską pamiątkę. Wreszcie Chór wraz z kol. Kielarem odśpiewali wzruszający słuchaczy “Marsz Kombatantów”. Dopiero wtedy zagrzmiała burza długotrwałych oklasków by podziękować wszystkim wykonawcom, bowiem stosowanie do uprzedniej prośby organizatorów, nie przerywano ciągu Akademii aplauzami.

Na zakończenie Prezes kol. Jerzy Kulczycki, po wyprowadzeniu Sztandary Koła, serdecznie podziękował wszystkim organizatorom Akademii poczym wręczył Elżbiecie Nowickiej oraz wszystkim wykonawcom biało-czerwone kwiaty.

Długo jeszcze przy kawie i ciasteczkach trwały gorące dyskusje i składano serdeczne podziękowania i gratulacje wykonawcom a byli nimi, oprócz już poprzednio wymienionych: Chór im. Ignacego Paderewskiego pod batutą Beaty Grabkowskiej w składzie: Bożena Kopras, Halina Hardy, Walentyna Piotrowska, Teresa Wrona, Teresa Mardyła, Mariola Kuran, Krystyna Ribakovs, Justyna Hudzik, Maria Podsadowska, Barbara Szymańska, Magdalena Gajewska, Bożena Ziemba.

Akompaniament - Filip Konopko, Perkusja - kol.Patryk Kulczyck, Konsultacje graficzne oraz dekoracje: Maciej Maria Malicki, Maria Podsadowska i Stanisław Kielar.

Sale przygotowali Barbara i Ryszard Bojarscy a Komitet Imprez Koła zapewnił podwieczorek. Całość reżyserowała i nagłośniała dr. Elżbieta Nowicka.

9 czerwiec – Pielgrzymka na cmentarz żołnierzy Błękitnej Dywizji  

Delegacja naszego Koła w składzie kol. Leszek Pękalski (przewodniczący delegacji), kol. Mirek Lorenc (dowódca pocztu sztandarowego) i kol. Patryk Kulczycki (sztandarowy) wzięła udział w obchodach 97 Rocznicy Czynu Zbrojnego Polonii Amerykańskiej i Kanadyjskiej które odbyły się w Niagara-on the Lake.

Nasi delegaci uczestniczyli w uroczystej Mszy Św. odprawionej przed kaplicą cmentarza, na którym zostali pochowani polscy żołnierze Błękitnej Dywizji gen. Józefa Hallera, oraz wzięli udział w uroczystej defiladzie.

Składamy serdeczne podziękowanie Koleżankom i Kolegom z Koła nr 27 w St.Catharines a szczególnie Prezesowi Kol. Stanisławowi Majerskiemu oraz Jego Małżonce- Koleżance Frani za przyjacielską opiekę nad naszą delegacją.

29 czerwiec – Poświęcenie tablicy pamiątkowej na cmentarzu Beechwood

Na cmentarzu Beechwood w Ottawie odbyło się poświęcenie tablicy pamiątkowej upamiętniającej naszego Kolegę, wybitnego kanadyjskiego naukowca, prezesa i wieloletniego vice-prezesa Koła nr 8. Kol. Dr Jerzego Dobrowolskiego.

Tablicę ufundowało grono Jego przyjaciół.

W uroczystości poświęcenia tablicy pamiątkowej udział wzięła licznie zgromadzona Polonia i oczywiście członkowie naszego Koła włącznie z pocztem sztandarowym.

W imieniu Stowarzyszenia Polskich Kombatantów głos zabrał Kolego Andrzej Ruta (Prezes SPK w Kanadzie), który podkreślił wielkie zaangażowanie Kolegi Dobrowolskiego w pracę dla SPK.

Kolega Jerzy Dobrowolski poza tym, że był światowej sławy naukowcem był również charyzmatycznym społecznikiem, którego brak będziemy długo odczuwać.Tak, jak i na polu naukowym, w pracy społecznej miał wyniki, które trudno przecenić. Niewiele wiemy o jego pracy w Anglii, do której wyemigrował z komunistycznej wtedy Polski w roku 1949, natomiast dał się poznać Polonii zaraz po przybyciu w 1955 r. do Ottawy, po uprzednim uzyskaniu stopnia doktora na Wydziale Optyki Stosowanej w Imperial College of Science and Technology, University of London.

Natychmiast po przyjeździe do Ottawy wstępuje do Koła Młodzieży przy SPK i współorganizuje zespół taneczny „Polanie”, którego jest kierownikiem artystycznym przez wiele lat, a konsultantem prawie do śmierci. Poza wymienionymi organizacjami jest cała lista organizacji społecznych, do których należał i w których pracował.

Są to:

1.      Krąg Starszo-Harcerski „Pieniny”

2.      Klub Polsko-Kanadyjski

3.      Grono Nauczycielskie Szkoły Polskiej im.Wiktora Podoskiego

4.      Chór im. Ignacego Paderewskiego

5.      Polski Instytut Naukowy

I wreszcie organizacja, która była jego „oczkiem w głowie” - Koło Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kanadzie nr 8. w Ottawie i której poświęcił 50 lat swojego życia.

Członkiem Stowarzyszenia został w roku 1968, a już w 1982 zostaje jego Prezesem. Od 1983 roku do końca swego życia pozostał Vice-prezesem Zarządu Koła. W tym czasie zorganizował około 300 pogadanek historycznych, niezwykle cennych z punktu widzenia historii Polski lat wojny. Wybierał prelegentów, którzy byli uczestnikami wydarzeń, których opisów nie znajdziemy w podręcznikach do historii.

W 1982 roku w momencie ogłoszenia stanu wojennego w Polsce stanął na czele Komitetu Sponsorowania Uchodźców przy Kole nr 8. SPK w Ottawie.To właśnie jemu 620-tu uchodźców z Polski zawdzięcza swój pobyt w Kanadzie.

Za swe zasługi dla SPK i Polonii - zastał wielokrotnie odznaczany najwyższymi odznakami i tytułami honorowymi.

Otrzymał tytuł Członka Honorowego Koła nr 8 SPK w Ottawie i tytuł Członka Honorowego SPK w Kanadzie.

Został odznaczony:

Złotą Odznakę Kongresu Polonii Kanadyjskiej

Krzyżem Światowej Federacji Stowarzyszenia Polskich Kombatantów

Złotą Odznakę Stowarzyszenia Polskich Kombatantów

Złotym Krzyżem Zasługi SPK w Kanadzie

Srebrnym Krzyżem Zasługi SPK w Kanadzie

oraz Brązowymi Krzyżami za Wysługę Lat

Na zakończenie chciałbym dodać coś, co rzadko zdarza się w przypadku osób pracujących społecznie.

Kolega Jerzy nie posiadał wrogów. Wszyscy, którzy mieli okazję go poznać wysoko oceniali jego pracę i jego stosunek do drugiego człowieka.

13 lipiec – Piknik Koła nr 8

Jak co roku na farmie kol. Leszka Gałki odbył się tradycyjny piknik, na który zaprosiliśmy Klub Seniora „Ognisko?

Podczas spotkania mięliśmy okazję pożegnać bardzo dobrze współpracującego z naszym Kołem konsula R.P. Pana Mateusza Reszczyka, który kończył swoją pracę w Ottawie.

1 sierpień – 70-ta rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

Uroczystości obchodów rozpoczęliśmy 1-go sierpnia o godz. „W” złożeniem wieńców przed tablicą pamiątkową poświęconą lotniom kanadyjskim, którzy zginęli spiesząc na pomoc walczącej Warszawie.

Wieniec w imieniu Koła złożyli uczestnicy Powstania: Kol. Ewa Konopacka (Kawaler orderu Virtuti Militarni) w asyście Kolegi Tadeusza Konopackiego (porucznik w czasie Powstania) i Kol. Zdzisława Szeliskiego.

W imieniu Ambasady R.P. w Kanadzie wieniec złożył attache obrony R.P. w Kanadzie płk Cezary Kiszkowiak.

W niedzielę 3-go sierpnia odprawiona została Msza Św. w intencji ofiar Powstania, a wieczorem w Domu Polskim SPK wyświetlony został film który był nagrany w czasie Powstania przez jednego z jego uczestników.

We wrześniu (21 września) po powrocie harcerzy z wakacji odbyła się w Domu Polskim SPK akademia zorganizowana przez Panią Agnieszkę Czerniakow, Klub Teatralny im J.Domańskiej, harcerzy i członków SPK.

Datę akademii przesunęliśmy specjalnie na rocznicę zakończenia Powstania, gdyż ma być to lekcja historii dla dzieci i młodzieży, która w większości przebywa w m-cu sierpniu na wakacjach.

Uczestnicy Akademii mieli okazję spotkać się z żywymi świadkami historii-koleżankami i kolegami z Koła nr 8. uczestnikami walk.

17 sierpień – Bankiet z okazji Święta Wojska Polskiego

Stało się już tradycją, że na te uroczystość zapraszamy przedstawicieli sił zbrojnych Kanady. W tym roku zaszczycił nas swoją obecnością do niedawna naczelny dowódca armii kanadyjskiej gen. Andrew Leslie, oraz były attache obrony Kanady w Polsce płk. Strynadka.

Goscilismy również przedstawicieli władz cywilnych Ottawy, Mike Blais  (President Canadian Veterans Advocacy), Jerry Kovacs (Director Canadian Veterans Advocacy), Margo Doey-Vick (Executive Director Canadians for Veterans).

Wojsko Polskie reprezentował Attache Obrony płk. Cezary Kiszkowiak.

Prezes Z.G. SPK Kol. Andrzeja Ruta w asyście Prezesa Koła SPK nr 8 Kol. Jerzego Kulczyckiego wręczył odznaczenia za wysługę lat i zasługi dla naszego Koła.

Po wręczeniu odznaczeń, oficjalną część bankietu zamknął kabaret Romana Górnego „Po ósmej” bawiący gości żołnierskimi piosenkami i żartami.

W niedzielę 18-go sierpnia w Kościele Polskim została odprawiona Msza Św. w intencji żołnierzy, którzy oddali życie w obronie Ojczyzny i w intencji członków Koła, którzy odeszli na”wieczną warte”.

2 październik – Spotkanie z twórcami filmu „The Death of Capitan Pilecki”

Spotkanie z wykonawcą roli tytułowej Panem Markiem Proboszczem i głównym inicjatorem powstania filmu o tym niezwykłym bohaterze Panią Terry Tegnazian (Prezesem Aquila Polonica Publishing) odbyło się przy całkowicie zapełnionej auli Domu Polskiego SPK.

Spotkanie zorganizowała Polska Ambasada przy sponsorstwie naszej organizacji. Spotkanie prowadził Kolega Patryk Polec (wykładowca Uniwersytetu Ottawa).

9 listopad – Święto Niepodległości

W uroczystościach centralnych Koło nasze było reprezentowane przez vice-prezesa Koła kol.Edwarda Poznańskiego, który złożył wieniec przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Ottawie.

Nasze Koło wzięło udział we Mszy Św. odprawionej w intencji Ojczyzny, a po mszy, harcerze sponsorowani przez SPK złożyli kwiaty na grobach generałów, na grobie symbolicznie wybranego żołnierza niższej szarży (sierż. Libeckiego) oraz na grobie strażnika Skarbów Wawelskich P. Polkowskiego.

Wieczorem z inicjatywy KPK- okręg Ottawa wyświetlony został w naszym Domu Polskim SPK film p.t. „Bitwa Warszawska 1920”.

14 listopad – wizyta ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego

Gościliśmy w Domu Polskim SPK ks. Tadeusza Isakowicza –Zaleskiego który przybył do Kanady aby przypomnieć o ludobójstwie na Wołyniu, jak również opowiedzieć o swej pracy z niepełnosprawnymi w założonej przez siebie Fundacji im Brata Alberta oraz zaprezentować swoją nową książkę „Personalnik subiektywny”.

Po spotkaniu, wolontariusze przeprowadzili udaną akcje na pomoc finansową dla tej Fundacji.

14 grudzień – Opłatek Kombatancki

To już stało się tradycją, że przed Świętami Bożego Narodzenia spotykamy się przy sutym, nie-adwentowym stole, aby we wspólnym gronie podzielić się opłatkiem.

Na Opłatek zaprosiliśmy nasze rodziny, wdowy i wdowców po naszych członkach, jak również członków zaprzyjaźnionych organizacji i oczywiście Ambasadora z pracownikami i ich rodzinami.

Wspólne śpiewanie kolęd wypadło nadzwyczaj dobrze, zresztą nic dziwnego gdyż tonu nadawali profesjonaliści z Kabaretu „Po ósmej” i Chóru im. I.Padereskiego.

31 grudzień – Bal Sylwestrowy

Stary rok pożegnaliśmy jak zwykle balem, który w tym roku był wyjątkowo udanym.

Świadczy o tym fakt, że publiczność bawiła się do godziny 3:00.

Komitet imprez stanął na wysokości zadania, za co należą im się duże podziękowania, gdyż cały ciężar przygotowania i obsługi spoczął na barkach Koleżanek i Kolegów z naszego Koła, a jedyną zapłatą za ich pracę była satysfakcja z dobrze zorganizowanej i udanej imprezy.